Cena nawrócenia
Słownik tłumaczy, iż nawrócenie polega na uznaniu zła, które się popełniło także podjęciu decyzji o tym, tak aby tego nie powtarzać. Oczywiście to słuszne, ale do wnętrza Piśmie św. greckie słowo oznaczające nawrócenie, metanoia, ma o wiele szersze znaczenie. Oznacza ono zmianę myślenia, która spośród kolei prowadzi do zmiany sposobu działania i reagowania w naszym życiu. Przed Chrystusem nawrócenie oznaczało odrodzenie się do przestrzegania Prawa – powaga tego, co ono mówi, i stanięcie wewnątrz posłuszeństwie poniżej niego. Ale Jezus, rozpoczynając swoją publiczną działanie, powiedział: „Nawracajcie się tudzież wierzcie w Ewangelię”. On sprawił, że te duet aspekty – Prawo dodatkowo credo – ciągnący się się jednością, natomiast nawrócenie miało po pewnym czasie konotować nie tak wiele stosunek z powrotem, w jakim stopniu pójście do przodu. Dobra Nowina jest czymś, wewnątrz co wkraczamy wskroś wiarę. To istota głosili później apostołowie do wnętrza dniu zesłania Ducha Świętego: „Nawróćcie się – powiedział aż do nich Piotr – i niech ktoś z was ochrzci się w środku nazwa Jezusa Chrystusa na odpuszczenie grzechów waszych, i weźmiecie w środku darze Ducha Świętego” (Dz 2, 38). Co wtedy składa się na nasze nawrócenie? TRZY KROKI DO NAWRÓCENIA1. Przyjęcie zbawczej miłości Jezusa Chrystusa, przyjęcie decyzji o przyjęciu Go jako swojego Pana dodatkowo życiu jako Jego uczeń. Jednocześnie jest owo największe praktyka wolności, jaka jest nam dana. 2. Żal za grzechy. Grzech owo nieposłuszeństwo w obliczu Boga, w takim razie powinniśmy skąpić, kiedy go popełniamy. Jednak zdołowanie spośród powodu grzechów owo w dalszym ciągu nie nawrócenie – jest nim zaledwie party życia, do wnętrza którym negacja logiczna ma już potępienia. Nie chodzi wtedy o afekt smutku (samo w środku sobie destrukcyjne), ale o tęsknota, który prowadzi aż do przemiany serca. Spowiedź jest wyrazem nawrócenia a jest konieczna aż do tego, abyśmy mogli wtrącić aż do porządku naszą relację z Bogiem, wobec tego ten sakrament jest na rzecz nas wielkim darem. Uczciwe przyznanie się natomiast wyznanie naszych grzechów rozpoczyna się od momentu pracy Ducha Świętego wewnątrz nas, który prowadzi do przyjęcia przebaczenia a aż do przemiany naszego serca.Jednak wiele osób wyznaje nieustannie te same grzechy także negacja logiczna widzi żadnej poprawy. Wierzy, iż zostały im one przebaczone, jednakże jest jakaś linia demarkacyjna, która nie pozwala im zezwolić mocy nawrócenia. A to naprowadza nas na trzecia część dyscyplina nawrócenia.3. Uwolnienie od czasu zwodzenia. Częścią każdego grzechu jest zwodzenie, co Jezus potwierdził na krzyżu, mówiąc: „Ojcze, przebacz im, albowiem nie wiedzą, co czynią”. Po ludzku wiemy potąd krocie, iżby dopuścić zaangażowanie zbyt wszelkie zło, jakie uczyniliśmy. Jednak negacja logiczna jesteśmy do końca świadomi tego, co pociąga za sobą polski grzech. Nie rozumiemy w pełni, niczym wybitnie obrażamy Boga, na miarę ranimy samych siebie i niczym bardzo szkodzimy innym. Gdybyśmy to zobaczyli, o wiele mniej byśmy grzeszyli. A nie widzimy, więc iż ojczulek kłamstwa przyczynia się (pośrednio oznacza to prosto spośród mostu) aż do naszego grzechu. Zachęcam aż do niesłychanie ważnej refleksji: w jaki sposób nabieranie i zwodzenie złego ducha działa w środku moim życiu. Ta rozum jest wybitnie istotna, ponieważ wystawienie pokus na przestrzeń niezadrukowana Boże jest dla nas drogą aż do wolności wewnątrz Chrystusie.NA WŁASNEJ SKÓRZE… 40 lat temu, do wnętrza 1970 r. już sam doświadczyłem chrztu do wnętrza Duchu Świętym dodatkowo spotkałem Jezusa. Zacząłem w owym czasie czytać Pismo św. plus kiedy przeczytałem Nowy Testament – uświadomiłem sobie, iż wiele z niego negacja logiczna rozumiem. W który postępowanie ci wszyscy obywatele, o których jest przemowa wewnątrz Ewangelii, byli uwalniani w poprzek Jezusa spośród mocy złego ducha? Jednak był we mnie aktualnie Duch Święty, w związku z tym wiedziałem, że owo, co czytam, jest prawdą.Niedługo później przyjechał aż do mnie mój ziom, który był wtedy w środku seminarium, oraz powiedział, iż podczas spotkania modlitewnego modlono się wewnątrz niego tudzież został uwolniony. Nie rozumiałem, co proch na myśli. Powiedział mi, że puder ambaras spośród masturbacją – wyznawał to, rozmawiał o tym problemie spośród kierownikiem duchowym, stosował się aż do wszystkich jego wskazówek, natomiast do tej pory był skrępowany tym grzechem. Wtedy pomodlono się za niego zaś… współcześnie jest wolny. To mnie zszokowało! Pomyślałem, iż jeśliby to prawda, owo wiele rzeczy wewnątrz moim życiu wymaga takiej modlitwy, natomiast jest do tej pory co niemiara innych ludzi, którym jest dozwolone by w ów maniera pomóc. I owszem, metodą prób dodatkowo błędów, zacząłem szukać ulubiony w odniesieniu do uwolnieniu.Kilka lat po doświadczeniu chrztu wewnątrz Duchu Świętym odczułem, iż potrzebuję jeszcze więcej uzdrowienia. I ano, Bóg okazał mi łaskę a pewne osoby modliły się za mnie, abym mógł przeżyć wewnętrznego uzdrowienia do wnętrza relacji spośród moim ojcem. Owoce tej modlitwy mnie zaskoczyły – zauważyłem, że jest we mnie więcej odwagi, kiedy mówię aż do dużych grup ludzi. Nie byłem aktualnie rzeczywiście zamknięty natomiast skupiony na sobie. Zrozumiałem później, że Bóg ma pomysł przy naszego życia, wszak taki plan ma tak jak szatan. To mężczyzna chciał, abym żył sprzężony lękiem również nigdy negacja logiczna podjął tego, co przeznaczył mi Bóg. Dlatego doszedłem do wniosku, że potrzebuję uzdrowienia na głębszym poziomie dodatkowo… uwolnienia. NIE TYLKO KRĘGOSŁUP Gdy do wnętrza 1985 r. pojechałem na konferencję – Pan zaczął gnieść moje serce. Wiernie służyłem Panu, byłem liderem wspólnoty, robiłem wszystko, co do mnie należało, oraz postępowałem dość, jednakże… moje napęd oziębło. Zawsze myślałem o sobie jako o synu marnotrawnym, który powrócił do domu Ojca, ale w tym miejscu Pan Bóg zaczął mi obnażać także grzechy „starszego brata”. Bóg po raz następujący skruszył moje serce plus doprowadził mnie aż do łez. Dzięki tym doświadczeniom powstała moja pierwsza książka – „Powrót starszego brata”, która mówi o grzechach serca, o osądzie, o krytyce zaś poczuciu wyższości.Podczas konferencji spotkałem pewnego księdza, o którym wiedziałem, że modli się o uwolnienie. Pomyślałem sobie: A, co w tamtym miejscu, pójdę aż do niego. Najbardziej skłonił mnie do tego gehenna kręgosłupa, który często dokuczał mi przed różnymi ważnymi wydarzeniami, w związku z tym także również wtedy.Gdy podczas tej modlitwy duszpasterz mnie zapytał, co mi się przydarzyło – odpowiedziałem spontanicznie, nie tak wiele spośród głowy, co spośród serca, iż w pierwszej klasie zostałem niepyszny przed całą klasą. Wtedy poprowadził nade mną modlitwę uwolnienia plus wyrzeczenia się zła. Kiedy stanął wewnątrz autorytecie Jezusa, sprzeciwiając się szatanowi – poczułem, że jest garść do wewnątrz mnie, co uważałem za element siebie samego, i teraz to ze mnie wychodzi! I znienacka stałem się wolny. Ksiądz nazwał to „ociupinę” odrzuceniem, z tej przyczyny wyrzekłem się odrzucenia, oraz Pan mnie uwolnił. Zobaczyłem w takim przypadku, w jakim stopniu czynów do wnętrza moim życiu było popełnionych z lęku przed odrzuceniem – jak wiele zamknięcia się w środku sobie, chronienia samego siebie, w jaki sposób wiele egoizmu... Myślę, że ów przypadek pomoże nam zrozumieć, dlaczego samotność od chwili zwodzenia prowadzi nas aż do nawrócenia. To kłamstwa, wewnątrz które uwierzyliśmy zaś które nosimy w sobie –sprawiają, że jesteśmy zamknięci tudzież nie umiemy dopuścić miłości Boga. Już samo wiedza tego, co jest do wnętrza naszym sercu – daje wolność. Czasem owo, co wewnątrz sobie nosimy, wydaje się naszym przyjacielem. Niektórych rzeczy trzymamy się kurczowo, w związku z tym wyrzeczenie się ich może drukować się nam ryzykowne. Tak się do nich przyzwyczailiśmy, iż boimy się, jacy będziemy, kiedy odrzucimy owo wszystko. Dlatego musimy modlić się Boga o rewelacja prawdy o nas – oraz zgodność spośród rzeczywistością wyzwala!
Biada zuchwałej duszy, która sobie uroiła, iż chyba że od chwili Ciebie odejdzie, owo szczyptę lepszego znajdzie. W którąkolwiek zwróci się stronę — w środku tylna część, do wnętrza bok, ponownie w środku przód — wszędzie jej ogół dolega okrutnie. A wyłącznie Tyś spokojem. I oto jesteś blisko. I uwalniasz od chwili nieszczęsnego błądzenia, stawiasz nas na drodze Twojej, pocieszasz dodatkowo mówisz: „Biegnijcie — Ja was nieść będę, Ja was powiodę, Ja was w tamtym miejscu poniosę”Tajemnica grzechu: zagubienieBolesnym doświadczeniem, które naznacza szczęście człowieka, jest błądzenie prowadzące do zagubienia. „Wszyscyśmy pobłądzili jakim sposobem owce, wszelki spośród nas się obrócił pod adresem własnej drodze” (Iz 53,6). „Błądzili po pustych bezdrożach, aż do miasta zamieszkałego negacja logiczna znaleźli drogi. Cierpieli głód oraz wola dodatkowo wygasało w środku nich obecność” (Ps 107,4n). W świetle powyższych tekstów Pisma Świętego grzesznik jawi się jako meritum podatna na złudzenia, w których potrafi obstawać uparcie, aż do tragicznego finału. Podobnie jakże jeden z bohaterów powieści Goldinga — księżulek pouczający tytułową wieżę na kościele. Miasteczko zamiera do wnętrza strachu, wiedząc, że struktura dachu nie ma prawa wytrzymać. Obłęd zaślepionego wizjonera kończy się katastrofą: wieża wali się spośród hukiem, niszcząc świątynia także okoliczne domy, a on już sam popada do wnętrza obłęd.Grzech objawia się jako opętańczy proces aż do przepaści (w przekonaniu, iż podążam aż do krainy szczęścia) bądź jako zagubienie na pustynnych bezdrożach. W pierwszym przypadku homo sapiens łamie sobie kości. Iluzja szczęścia albowiem jest jak na przykład film wyświetlany na ścianie. Gdy znakomitość usiłuje wskoczyć do wnętrza jego środek, wali głową w mur. Gdy diablik stwarzał religijny Antoniemu iluzje ponętnej kobiety do wnętrza jego pustelni, pozostawał niewzruszony. Zdawał sobie sprawę, że jest wciągany do wnętrza grę pozorów, która ma rozdzielić jego przestrzeganie Bogu zaś najechać nieustępliwe tęsknota podążania ścieżką Prawdy.W drugim przypadku — nieustannych zmian kierunku marszu na pustyni — istota ludzka pogrąża się w środku rozpaczy, osamotnieniu także poczuciu bezsensu. Św. Augustyn po latach uznał, że pościg zbyt tym, co wydawało mu się pięknem wartym zachodu, wyprowadziła go na manowce:W nawróceniu pierwszą sprawą jest zachwyt własnego stanu. Człowiek potrafi latami niszczyć żałoba przeżytej katastrofy natomiast wyprawiać sobie bytowanie na dnie przepaści. Pomaga mu w środku tym stosowanie najprzeróżniejszych „uśmierzaczy”, które pozwalają nie głowić się pogruchotanych kości. Te środki zaradcze do tej pory z większym natężeniem pustoszą eteryczny system człowieka, zamieniając go wewnątrz snujące się widmo. Ich zamożny menu sprowadza się aż do wszelkiego rodzaju stanów amoku, które odrywają człowieka od momentu jego własnego serca, zaś tym samym od Boga, Źródła Prawdy.W doświadczeniu grzechu oraz jego gorzkich owoców dominują u ludzi wierzących natomiast pragnących nawrócenia trzy postawy. Pierwsza to wrażenie słabości tudzież niemocy autentycznego powrotu do Boga. Lęk, iż w życiu nie uda mi się zwalczyć ogromnego dystansu, kto wyznacza moje owszem dalekie odejście. Być być może owo właśnie doświadczenie stało się udziałem Judasza, kto wewnątrz swoim osamotnieniu uznał, iż negacja logiczna istnieje wprzódy wybieg powrotu. Zbyt wysoko odszedłem, bym był wewnątrz stanie powiadać: cała do tyłu!Druga powierzchowność owo ogromne wrażenie winy, odbierające zacięcie do życia natomiast uwielbienie do siebie. Człowiek w taki sposób nadzwyczaj koncentruje się na własnym upadku, iż jego cień przysłania mu litość Boga.Czasem w prawdziwym przeżyciu żalu w ciągu grzechy przeszkadza psychiczne poczucie winy, w środku którym w środku centrum uwagi jesteśmy my sami. Cierpimy, że spośród powodu naszych pomyłek tudzież złych wyborów ucierpiało nasze dobre imię. Jak mogłem istnieć taki absurdalny? Jak mogłem to sporządzić? Jak mogłem to rozmawiać?Trzecia sylwetka to hobby zrobienia gruntownego porządku w środku swoim życiu moralnym a religijnym oparta cyklicznie na wierze, iż ogół da się przepracować a uleczyć własnym, konsekwentnym wysiłkiem. Radykalizm poprawy siebie płynie skądinąd niejednokrotnie spośród lęku nim zatratą siebie do wnętrza grzechu, jeślibym zaniedbał duchowej pracy. Być być może ta stosunek rodzi się z poczucia, iż o ile mam wyrobić na Bożą czułość, muszę pokazać się odpowiednią żarliwością, która przywróci mi Bożą aprobatę.Odrębnym problemem jest brak myślenia o nawróceniu jako drodze, na której do końca życia będzie się do wnętrza człowieku dokonywała wewnętrzna przemiana. Nie ma gdyż takiego momentu, wewnątrz którym moglibyśmy powiadać: — Dziękuję Ci, Boże, iż jestem owszem doskonały. Przypowieść o celniku również faryzeuszu stanowi ostrzeżenie nim postawą definitywnego zwycięzcy w duchowych bojach.Poszukajmy w słowie Bożym tropów wiodących aż do odkrycia Bożego pomysłu na detalicznie przeżyte nawrócenie.Zachwyt, który rodzi się w środku duszy Augustyna, ma swoje zarzewie w odkryciu zasadniczego dla chrześcijańskiego rozumienia nawrócenia faktu: Bóg przychodzi aż do grzesznika, żeby rozdziawić mu oczy na liczba, wewnątrz jakim się znajduje. Przychodzi, by wynieść go na własnych rękach spośród piekła, do którego zabłądził.Ewangeliczną ilustracją Boskiej obecności pod ręką grzeszniku jest wywiad spośród Samarytanką (J 4,1–42). Życie tej kobiety jest wybitnie mocnym obrazem ludzkiego zagubienia. „Miała pięciu mężów” — nie kochanków, jednakże mężczyzn, u których pragnęła odnaleźć szczęście. Błąka się w charakterze do wnętrza zaklętym kręgu, kluczy po pustyni w rozpaczliwym oczekiwaniu, że tym ogółem się uda, iż znajdzie właściwego mężczyznę, pochodzenie, które ją napoi. Rozmowa spośród Jezusem pomaga odsłonić bolesną ranę jej serca. Może odkryć własne zagubienie, nie czując się pod ręką tym potępioną. Droga przychodzi aż do Samarytanki, rozpościera się u jej poranionych w okamgnieniu na oślep stóp. Tą drogą będzie mogła podążyć do „miasta zamieszkałego” (Ps 107,5).Pozostając u Ojca, jest Chrystus prawdą oraz życiem; oblekając się wewnątrz truchło, stał się drogą. Nie powiedziano ci: „Pracuj również szukaj kosztowny, abyś doszedł aż do prawdy również życia”. Nie owo ci powiedziano. Wstań, leniwcze, rozwiązanie sama aż do ciebie przyszła zaś śpiącego obudziła cię ze snu, oby cię nie inaczej obudziła! Wstań również chodź!
Biada zuchwałej duszy, która sobie uroiła, iż chyba że od chwili Ciebie odejdzie, owo szczyptę lepszego znajdzie. W którąkolwiek zwróci się stronę — w środku tylna część, do wnętrza bok, ponownie w środku przód — wszędzie jej ogół dolega okrutnie. A wyłącznie Tyś spokojem. I oto jesteś blisko. I uwalniasz od chwili nieszczęsnego błądzenia, stawiasz nas na drodze Twojej, pocieszasz dodatkowo mówisz: „Biegnijcie — Ja was nieść będę, Ja was powiodę, Ja was w tamtym miejscu poniosę”Tajemnica grzechu: zagubienieBolesnym doświadczeniem, które naznacza szczęście człowieka, jest błądzenie prowadzące do zagubienia. „Wszyscyśmy pobłądzili jakim sposobem owce, wszelki spośród nas się obrócił pod adresem własnej drodze” (Iz 53,6). „Błądzili po pustych bezdrożach, aż do miasta zamieszkałego negacja logiczna znaleźli drogi. Cierpieli głód oraz wola dodatkowo wygasało w środku nich obecność” (Ps 107,4n). W świetle powyższych tekstów Pisma Świętego grzesznik jawi się jako meritum podatna na złudzenia, w których potrafi obstawać uparcie, aż do tragicznego finału. Podobnie jakże jeden z bohaterów powieści Goldinga — księżulek pouczający tytułową wieżę na kościele. Miasteczko zamiera do wnętrza strachu, wiedząc, że struktura dachu nie ma prawa wytrzymać. Obłęd zaślepionego wizjonera kończy się katastrofą: wieża wali się spośród hukiem, niszcząc świątynia także okoliczne domy, a on już sam popada do wnętrza obłęd.Grzech objawia się jako opętańczy proces aż do przepaści (w przekonaniu, iż podążam aż do krainy szczęścia) bądź jako zagubienie na pustynnych bezdrożach. W pierwszym przypadku homo sapiens łamie sobie kości. Iluzja szczęścia albowiem jest jak na przykład film wyświetlany na ścianie. Gdy znakomitość usiłuje wskoczyć do wnętrza jego środek, wali głową w mur. Gdy diablik stwarzał religijny Antoniemu iluzje ponętnej kobiety do wnętrza jego pustelni, pozostawał niewzruszony. Zdawał sobie sprawę, że jest wciągany do wnętrza grę pozorów, która ma rozdzielić jego przestrzeganie Bogu zaś najechać nieustępliwe tęsknota podążania ścieżką Prawdy.W drugim przypadku — nieustannych zmian kierunku marszu na pustyni — istota ludzka pogrąża się w środku rozpaczy, osamotnieniu także poczuciu bezsensu. Św. Augustyn po latach uznał, że pościg zbyt tym, co wydawało mu się pięknem wartym zachodu, wyprowadziła go na manowce:W nawróceniu pierwszą sprawą jest zachwyt własnego stanu. Człowiek potrafi latami niszczyć żałoba przeżytej katastrofy natomiast wyprawiać sobie bytowanie na dnie przepaści. Pomaga mu w środku tym stosowanie najprzeróżniejszych „uśmierzaczy”, które pozwalają nie głowić się pogruchotanych kości. Te środki zaradcze do tej pory z większym natężeniem pustoszą eteryczny system człowieka, zamieniając go wewnątrz snujące się widmo. Ich zamożny menu sprowadza się aż do wszelkiego rodzaju stanów amoku, które odrywają człowieka od momentu jego własnego serca, zaś tym samym od Boga, Źródła Prawdy.W doświadczeniu grzechu oraz jego gorzkich owoców dominują u ludzi wierzących natomiast pragnących nawrócenia trzy postawy. Pierwsza to wrażenie słabości tudzież niemocy autentycznego powrotu do Boga. Lęk, iż w życiu nie uda mi się zwalczyć ogromnego dystansu, kto wyznacza moje owszem dalekie odejście. Być być może owo właśnie doświadczenie stało się udziałem Judasza, kto wewnątrz swoim osamotnieniu uznał, iż negacja logiczna istnieje wprzódy wybieg powrotu. Zbyt wysoko odszedłem, bym był wewnątrz stanie powiadać: cała do tyłu!Druga powierzchowność owo ogromne wrażenie winy, odbierające zacięcie do życia natomiast uwielbienie do siebie. Człowiek w taki sposób nadzwyczaj koncentruje się na własnym upadku, iż jego cień przysłania mu litość Boga.Czasem w prawdziwym przeżyciu żalu w ciągu grzechy przeszkadza psychiczne poczucie winy, w środku którym w środku centrum uwagi jesteśmy my sami. Cierpimy, że spośród powodu naszych pomyłek tudzież złych wyborów ucierpiało nasze dobre imię. Jak mogłem istnieć taki absurdalny? Jak mogłem to sporządzić? Jak mogłem to rozmawiać?Trzecia sylwetka to hobby zrobienia gruntownego porządku w środku swoim życiu moralnym a religijnym oparta cyklicznie na wierze, iż ogół da się przepracować a uleczyć własnym, konsekwentnym wysiłkiem. Radykalizm poprawy siebie płynie skądinąd niejednokrotnie spośród lęku nim zatratą siebie do wnętrza grzechu, jeślibym zaniedbał duchowej pracy. Być być może ta stosunek rodzi się z poczucia, iż o ile mam wyrobić na Bożą czułość, muszę pokazać się odpowiednią żarliwością, która przywróci mi Bożą aprobatę.Odrębnym problemem jest brak myślenia o nawróceniu jako drodze, na której do końca życia będzie się do wnętrza człowieku dokonywała wewnętrzna przemiana. Nie ma gdyż takiego momentu, wewnątrz którym moglibyśmy powiadać: — Dziękuję Ci, Boże, iż jestem owszem doskonały. Przypowieść o celniku również faryzeuszu stanowi ostrzeżenie nim postawą definitywnego zwycięzcy w duchowych bojach.Poszukajmy w słowie Bożym tropów wiodących aż do odkrycia Bożego pomysłu na detalicznie przeżyte nawrócenie.Zachwyt, który rodzi się w środku duszy Augustyna, ma swoje zarzewie w odkryciu zasadniczego dla chrześcijańskiego rozumienia nawrócenia faktu: Bóg przychodzi aż do grzesznika, żeby rozdziawić mu oczy na liczba, wewnątrz jakim się znajduje. Przychodzi, by wynieść go na własnych rękach spośród piekła, do którego zabłądził.Ewangeliczną ilustracją Boskiej obecności pod ręką grzeszniku jest wywiad spośród Samarytanką (J 4,1–42). Życie tej kobiety jest wybitnie mocnym obrazem ludzkiego zagubienia. „Miała pięciu mężów” — nie kochanków, jednakże mężczyzn, u których pragnęła odnaleźć szczęście. Błąka się w charakterze do wnętrza zaklętym kręgu, kluczy po pustyni w rozpaczliwym oczekiwaniu, że tym ogółem się uda, iż znajdzie właściwego mężczyznę, pochodzenie, które ją napoi. Rozmowa spośród Jezusem pomaga odsłonić bolesną ranę jej serca. Może odkryć własne zagubienie, nie czując się pod ręką tym potępioną. Droga przychodzi aż do Samarytanki, rozpościera się u jej poranionych w okamgnieniu na oślep stóp. Tą drogą będzie mogła podążyć do „miasta zamieszkałego” (Ps 107,5).Pozostając u Ojca, jest Chrystus prawdą oraz życiem; oblekając się wewnątrz truchło, stał się drogą. Nie powiedziano ci: „Pracuj również szukaj kosztowny, abyś doszedł aż do prawdy również życia”. Nie owo ci powiedziano. Wstań, leniwcze, rozwiązanie sama aż do ciebie przyszła zaś śpiącego obudziła cię ze snu, oby cię nie inaczej obudziła! Wstań również chodź!
Komentarze
Prześlij komentarz